Wat ben ik toch iedere keer weer geraakt ...

Wat ben ik toch iedere keer weer geraakt als ik zie hoe families en vrienden het afscheidshuis helemaal naar hun eigen hand zetten. Dat Buiten Afscheid even hún plek mag zijn — een huis dat ze vullen met herinneringen, liefde en de sfeer die past bij degene van wie zij afscheid nemen.

De dagen tussen overlijden en het afscheid voelen vaak aan als een emotionele rollercoaster. Daarom is het ook voor nabestaanden zo belangrijk om afscheid te kunnen nemen op een plek die past bij de overledene maar ook bij henzelf. Het eigen huis is niet altijd de meest geschikte plek en grotere uitvaartcentra voelen vaak niet zo huiselijk aan. Dat kan ervoor zorgen dat je je opgejaagd of onrustig voelt – juist in een periode die al zoveel met je doet. Daarom bied ik een plek waar ook degenen die afscheid gaan nemen zelf tot rust kunnen komen en zij op een passende en bewuste manier afscheid kunnen nemen van hun overleden dierbare.

Onlangs werd ik benaderd door Ronald de Kanter, een uitvaartondernemer die altijd met veel aandacht en gevoel voor wat passend is, werkt. Hij vertelde me over een meneer van wie het einde nabij was en vroeg of Buiten Afscheid beschikbaar was. Gelukkig was dat zo en kon hij — terwijl deze meneer nog leefde — mijn afscheidshuis aan hem voorstellen. De andere ochtend was het al zover: meneer was overleden en zou worden overgebracht naar Buiten Afscheid.

De indrukwekkende kist die hij bij leven nog zelf had uitgekozen, was hem al voorgegaan. Een prachtige, knalrode kist, helemaal in lijn met wie hij was. Bij aankomst stelde Ronald direct voor om deze middenin de erker te plaatsen zodat de overledene een centrale plek kreeg. Toen zijn vrienden aankwamen, wisten ze het direct: dit was precies goed. Dit was wat hun vriend mooi had gevonden. Dit was passend. Ondanks het verdriet voelde je meteen hoe belangrijk het voor hen was dat deze plek alles uitstraalde wat zij hem gunden. Dat raakt me iedere keer opnieuw.

Wat mij ook telkens weer raakt, is als familie en vrienden persoonlijke spullen meenemen om het huis nog persoonlijker en huiselijker te maken. Deze keer kwamen er bloemen mee die zij kort daarvoor nog hadden gekocht en twee prachtige kunstwerken die meteen een nieuwe plek kregen. Maar toen ik de volgende dag terugkwam, was ik pas echt ontroerd. Overal brandden elektrische kaarsen. De grote kandelaars, alvast gekocht voor de feestdagen, stonden verspreid door het huis. Er hing een zachte gloed, warm en uitnodigend. Het voelde alsof hun vriend daar nog steeds een beetje bij was.

Gedurende de negen dagen dat zij bij Buiten Afscheid verbleven, ontvingen zij veel bezoek, werden er mooie en hilarische herinneringen opgehaald en werd er hard gewerkt om er een prachtig afscheid van te maken. Tijdens de afscheidsceremonie zelf kwam een grote groep dierbaren – familie maar vooral veel vrienden – samen. Er werd geluisterd naar zorgvuldig uitgezochte muziek, genoten van de foto’s en geluisterd naar Ronald die de verhalen van diverse aanwezigen verwoordde.

Het was bijzonder om te zien hoe, ondanks het verdriet, er ruimte was voor lichtheid, humor en verbondenheid. Alles klopte. En juist dat maakt zulke dagen onvergetelijk en maakt mij dankbaar dat ik met mijn afscheidshuis mijn steentje mag bijdragen. Dankbaar voor de mensen die hier samenkomen, voor de verhalen die worden gedeeld en voor de liefde die voelbaar blijft. Juist in het afscheid.

Wil jij ervaren of mijn afscheidshuis bij jou past? Dat is makkelijk. Bel me gerust voor een persoonlijke afspraak of kom langs voor een vrijblijvende rondleiding.

Hartelijke groet,

Hella