Wat als er geen klap meer aan is na het overlijden van een dierbare ... en dat er gewoon mag zijn!

Over verlies, rouw, en een podcast die me raakte

Ik luister al jaren naar de Omdenken Podcast. Niet elke aflevering spreekt me direct aan – soms denk ik bij de titel: “Deze is vast niets voor mij.” En toch ... keer op keer gebeurt er iets. Een zin, een inzicht, een ander perspectief. Een subtiele verwijzing naar iets wat mij triggert, maar regelmatig een serieuze eyeopener. Dus ja, je zou kunnen zeggen: ik ben een trouwe luisteraar en een Omdenken -fan. Tijdens het wandelen. Maar ook… als ik aan het poetsen ben bij Buiten Afscheid, nadat er een familie afscheid heeft genomen van een dierbare. Terwijl ik de ruimte weer klaarmaak voor een volgende familie.

Omdenken-podcast #272: “Alleen verder na het overlijden van mijn man”

Deze aflevering vond ik zó de moeite waard, dat ik hem graag met je wil delen. In deze aflevering is Helga (51) te gast. Ze verloor anderhalf jaar geleden haar man. Haar grote liefde. Haar fan. Haar veilige haven.

Ze vertelt hoe ze in het eerste jaar na zijn overlijden is doorgegaan. Omdat ze vond dat het moest. Voor haar kinderen. Voor de wereld om haar heen. Omdat stilvallen geen optie was.

Maar na dat jaar lukte het niet meer. Ze voelde zich leeg. Ze vond er geen klap meer aan en voelde angst om alleen te sterven. Ook voelde zij zich machteloos, omdat ze er voor haar kinderen niet altijd kon zijn zoals ze dat zou willen.

Door willen werd door moeten

Wat Berthold Gunster zo mooi blootlegt in het gesprek, is dat Helga het “door willen” heeft besmet met “door moeten”. Ze ging door op pure wilskracht. En dat is iets wat veel mensen in rouw zullen herkennen. Het gevoel dat je moet doorgaan. Dat je niet mag blijven hangen in verdriet. Dat je sterk moet zijn. Voor de kinderen, voor je werk, voor de mensen om je heen. Maar wilskracht is eindig. Altijd maar moeten, dat houdt niemand vol.

Maar wat dan …

Berthold doet haar een suggestie. Wat als je het leven af en toe gewoon even uit je handen mag laten vallen? Wat als je radeloos mag zijn? Je leeg mag voelen? Je geen zin hoeft te hebben in het leven, zónder dat daar meteen iets mis mee is? Volgens Berthold ontstaat juist op dat dieptepunt – als je je niet langer verzet – de mogelijkheid om weer op te veren. Niet omdat het móet. Maar omdat het mag. En die gedachte… die vind ik zó troostrijk.

Daarom deel ik deze aflevering als luistertip voor deze zomer. Voor wie leeft met verlies. Voor wie zich herkent in het doorgaan op wilskracht. Voor wie soms streng is voor zichzelf en vindt dat het “nu toch wel eens beter moet gaan”. En voor wie even mag horen: het is oké als het níét lukt.

🎧 Luister hier:

Omdenken Podcast #272 – “Alleen verder na het overlijden van mijn man” https://podcasts.apple.com/nl/podcast/aflevering-272-alleen-verder-na-het-overlijden-van-mijn-man/id1423659847?i=1000716051532

→ Te vinden op Spotify, Apple Podcasts of omdenken.nl/podcast

Buiten Afscheid

Bij Buiten Afscheid ontmoet ik mensen op kwetsbare momenten. In tijden van rouw, afscheid, verandering. Soms zie ik ook daar hoe diep de neiging zit om dóór te gaan. Maar juist de ruimte nemen om even stil te mogen vallen – zonder oordeel – maakt het verschil. En precies daarom vond ik deze aflevering zo waardevol.

Ik hoop dat je iets uit deze podcast haalt: een nieuw inzicht, een beetje rust of gewoon de erkenning dat je niet alleen bent.

Een zomerse groet,

Hella